4 april 2022. Onze oudste dochter is precies 100 maanden oud. Dat betekent dat wij 100 maanden ouders zijn. En dat mijn lijf 100 maanden aan 1 stuk borstvoeding maakt. In die 100 maanden zaten 2 zwangerschappen, waardoor mijn melkproductie toen erg geremd was. Dat remde het kind/de kinderen aan de borst echter weinig 
Foto 2: dochter werd hier 3 jaar. Ik dacht op dat moment 4 jaar gaan we niet halen. Ik bleek op dat moment heel pril zwanger van de tweede. En op de 4e verjaardag voedde ik haar wel nog, samen met baby zusje. Nu is het belangrijk dat je weet dat het geen race is. Langer is niet per definitie beter. Jullie 6 maanden borstvoeding zijn niet minder dan onze 8 jaar. Ieder kindje stopt op zijn of haar eigen tempo en misschien was jij degene die wilde stoppen. Ook dat is helemaal ok. Ik wil enkel onze ervaring delen, zodat je weet dat langer voeden dan een paar maanden mogelijk is. Dat voeden tijdens een volgende zwangerschap mogelijk is en dat het voeden van een baby en een groter kind tegelijk, mogelijk is.
Ons verhaal: het geven van borstvoeding was (net als het thuis willen baren van mijn baby) iets dat ik al lang voor ik zwanger was, wist. Tijdens mijn zwangerschap was ik teleurgesteld door de ontmoedigende reacties die ik kreeg van sommige mensen uit mijn omgeving. Want ‘het moet nog maar gaan lukken’. Goedbedoeld om mij een teleurstelling wanneer het niet zou lukken, te besparen. Ik was echter vastberaden dat ik borstvoeding ging geven. Ik was dan ook blij met de reactie van mijn toenmalige verloskundige. ‘Natuurlijk kun jij borstvoeding geven, anders zou je baby doodgaan’. Ik bereide me goed voor, las boeken over borstvoeding en ging naar een cursusavond over borstvoeding. Wanneer ik dacht over borstvoeding, kon ik soms echt spontaan beginnen te huilen. Zo iets moois leek me dat (en de zwangerschapshormonen zullen ook een rol gespeeld hebben) . Ik wist dat borstvoeding hard werken kon zijn en dat er deskundigen zouden zijn die me zouden helpen als ik moeilijkheden zou tegenkomen. Dus ik begon er met goede moed aan. De verloskundige hielp mij de eerste keer met aanleggen. En later kreeg ik van een verpleegkundige de bemoedigende opmerking dat het met mijn productie wel goed zou komen toen er uit de ene borst wat colostrum lekte toen de baby aan de andere borst dronk. Ik had dus echt wel vertrouwen en vrij goede zorgverleners. Alleen vond ik het wel nog wat verwarrend dat hoewel de kraamverzorgende achter voeden op verzoek stond, ik toch alle tijden in een boekje moest schrijven en het gewicht van de baby heel belangrijk gevonden werd. Het wel of niet bijvoeden hing voor mijn gevoel als een soort zwaard van damocles boven ons hoofd. (later pas kwam ik erachter dat bijvoeden eerst gebeurt met eigen gekolfde melk en dat ik dat bijvoeden enkel een advies is, dat ook geweigerd kan worden). Ze dronk en groeide gelukkig heel goed. Hoewel ik ook echt wel veel moest oefenen, ging het mij allemaal best wel goed af. Al snel bleek onze dochter snel veel melk binnen te krijgen en ze was meestal vrij snel ‘klaar’ met drinken.
Toen ze 2 weken oud was zat ik trots bij het mamacafé Maastricht (toen nog bij de la place in de V&D), niet wetend dat ik datzelfde mamacafé later zou overnemen. Ik vond het super fijn om andere moeders te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. Op een gegeven moment zat er een moeder naast me met een peuter van een jaar of 2. Zij legde die peuter aan de borst. Fascinerend (en ook wel wat bevreemdend) vond ik het. Ik dacht dat ik me behoorlijk verdiept had in borstvoeding geven, maar ik dacht dus dat borstvoeding na een maand of 9 vanzelf stopte. Eenmaal thuis ging ik meer opzoeken over ‘langvoeden’ en ontdekte ik de mooiste uitspraken van kindjes die al konden spreken en konden vertellen hoe heerlijk ze het drinken bij hun mama vinden. Ook dat emotioneerde me weer. En er was een wens geboren: ik wilde mijn kindje ‘lang voeden’. We zouden stoppen wanneer zij er aan toe was. Ondertussen waren we lekker bezig en ik leerde steeds meer borstvoedings-mama’s kennen. Via borstvoeding.com en diverse Facebook groepen (vooral onze Limburgse groep borstvoeding in Limburg) leerde ik super veel over borstvoeding. Het werd ook een soort van kleine community met een aantal jaren achter elkaar een groepsfotoshoot rond de Nederlandse week van de borstvoeding. Maar wat ik ook leerde is dat heel veel vrouwen zeer slecht begeleid werden bij het geven van borstvoeding. Ik las het op de facebookgroepen en hoorde het om me heen. Alleen merkte ik dat het heel lastig bleek om vriendinnen adviezen te geven op afstand in een kraamweek. En dat waren dan adviezen die anders waren dan de adviezen die de zorgverleners gaven. Ik werd meestal toch niet serieus genomen, maar alleen achteraf kreeg ik toch vaak gelijk van de ouders. De wens om lactatiekundige te worden werd geboren.
Op een gegeven moment hoorde ik ook van vrouwen die zowel een groter kind als een baby tegelijk voeden. Dat leek me dus ook geweldig en er werd weer een wens geboren. Tja en de rest is geschiedenis.
Wie had dat gedacht, op dat moment dat ik zwanger, zo vurig de wens voelde om mijn kindje borstvoeding te geven. Dat ik dat 100 maanden later nog steeds zou doen. En dat ik 3 kindjes zou voeden. Dat ik van borstvoeding zelfs mijn werk zou maken en anderen zou begeleiden en inspireren op dit gebied.
En nee, het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn geweest die 100.maanden. Het is ook hard geweest, rauw, dierlijk zelfs (haha zeker als er na een werkdag 3 kinderen vechten om je borsten).Er zijn bijtende kindjes geweest, borstverslaafde kindjes, spruw, dreigende borstontstekingen. Kolven op het werk. Nachten onrust en alleen maar de tepel willen. Avonden steeds weer naar boven lopen, met de borst sliepen ze het snelst weer in. Tot wanhoop gedreven zijn wanneer de kindjes alleen mij wilden en ik het even niet meer kon dragen.
Maar ook de beste troost kunnen bieden na een val, ontelbare keren ontprikkelen en in slaap vallen aan de borst. Wanneer ik voelde hoe belangrijk en fijn het voor ze was, zo dankbaar was ik dan dat ik ze dat mocht bieden. Donormelk kunnen geven aan een paar baby’s. 2 kindjes die ik niet gebaard heb zich ’thuis’ kunnen laten voelen aan mijn borst, toen hun moeder er even niet voor ze kon zijn. Vele borstvoeding’s foto’s en positieve reacties wanneer ik voedde in het openbaar. Borstvoedingsmeets en – flashmobs.
En dan de vrouwen die mij dankbaar zijn om het delen van mijn ervaring en kennis. En mij daarin vertrouwen. Die op hun eigen beurt weer vrouwen helpen, informeren en bijstaan.
De olievlek breidt zich uit.
En ik ben dankbaar. 
Dankbaar aan de vrouwen die mij inspireerden en vertrouwen gaven.
#borstvoeding#breastfeeding#mijlpaal#tandemvoeden#borstvoedingtijdensdezwangerschap#dankbaar#borstvoedinginlimburg#lactatiekundige#lactatiekundigemaastricht#langvoeden#elkedruppeltelt#babyledweaning#inliefdegedragen#dragenengedragenworden #ittakesavillagetoraiseachild